Iaz, Donostia, Santurtzi eta Arrasateko zentroetan Granadarako bidaia antolatu zuten; bidaia horretan 60 anaia, langile eta boluntarioek parte hartu zuten Ospitale-ordenaren jatorriaren eta Juan de Diosen bizitzaren berri jakiteko. Aurten, bidaia hark utzitako aho-zapore gozoari jarraikiz, esperientzia berritu nahi izan dugu. Honakoan soilxeago jo nahi izan dugu, eta egun bateko bidaia egin dugu Hondarribira, Juan de Diosek, soldadu gisa, Gipuzkoa aldean izandako ibileren berri jakiteko.
Lehenengo topaketa Donostiako Ospitalean izan genuen; han, Adrianok, Manolok eta Mertxek hartu gintuzten, eta hamaiketakoa eskaini ziguten. Jarraian, Hondarribira jo genuen, eta han genuen Cristina zain, hiria goitik behera erakusteko. Lehenengo geldialdia Juan de Diosen estatuaren aurrean egin genuen. Han gogoratu genituen soldadu gisa izan zituen ibilerak, eta nola agertu zitzaion Ama Birjina artzain jantzita. Errezorako une bat hartu genuen artatzen ditugun pertsonak gogoan; Arrasateko ospitaleko baratzean, boluntario batzuen laguntzarekin zenbait pazientek landatutako lore-sortaren eskaintza egin zuten Inesek eta Virginiak.
Jarraian, Jasokundeko eliza bisitatu genuen, eta han, hiriak duen ondare historiko garrantzitsuaren lekuko den tenpluaren aberastasun artistikoa ikusi ahal izan genuen. Maumejean tailer ospetsuak XX. mendean egindako beirate ederrak ikusteko parada ere izan genuen. Beirate horietako batean Juan de Diosek Hondarribian bizi izandako eszena bat jasotzen da.
Bisita amaitutakoan, Carlos V.ren Gaztelura jo genuen; gaur egun paradorea da, Gipuzkoan bakarra. Barruan geundela, eta hango historiaren berri jasotzean, gure irudimena dantzan jarri ahal izan genuen; bai eta bertan oporralditxoa ematearekin amets egin ere… prezioagatik ez balitz!
Kaleetan barrena jarraitu genuen, eraikinen edertasun eta koloreez eta lorez beteriko balkoien edertasunaz gozatzen, arrantzaleen auzotik hurbil, jatetxera iritsi arte.
Jatetxean etxeko giroaz gozatu genuen, eta itsasoari begira, denon gustuko jatordu bikaina izan genuen. Une horren eta bizi izandakoaren alde egin genuen topa. Azkenik, agur esan aurretik, santurtziarrok txangoa hasi genuen leku berera itzuli ginen, Juan de Diosen irudiaren aurrera, eta guztion harridurarako, agenda praktiko bat eman ziguten opari. Pixkanaka, zentroen arteko topaketa hauek egitarau pastoralaren barruan txertatzen ari gara; gure ustez “errepikatu behar den zerbait eta Juan de Diosen figura eta haren obra hobeto ezagutzeko balio izateaz gain, laguntzaileen eta boluntarioen arteko harremana sendotzeko ere balio dutelako”. Orain, pentsatzeko unea da… Datorren urtean, nora eramango ote gaitu Juan de Diosek?
